DE PONTE SEGADE Á FERVENZA DE AUGAS CAÍDAS. RÍO SOR

Este verán acercámonos en varias ocasións ata as ribeiras do río Sor para pasear por elas. Esta vez a ruta escollida foi desde a área recreativa de Ponte Segade ata a Fervenza de Augas Caídas.

Nesta caída de auga  estivemos non hai moitos meses desde outra perspectiva e así o deixamos recollido nesta entrada do blog: Mirador do Couce e Fervenza.

A ruta que fixemos é parte doutra bastante máis longa que vai desde a Ribeira do Bispo ata o Miradoiro de Augas Caídas.

 

Nós partimos de Ponte Segade (número 4 na foto) e chegamos á Fervenza de Augas caídas (número 8), para despois retornar polo mesmo camiño. 

A área de Ponte Segade está moi ben acondicionada. Ten varias mesas con bancos, parque infantil, aseos públicos, asadeiros e unha taberna (que actualmente estaba pechada e en obras).

O río presenta un gran remanso nesta área, polo que moita xente aproveita para pegarse un baño.

A ruta ten un total duns 10 quilómetros ida e volta sen ter ningunha complicación pero existindo algún tramo un pouco alonxado do río e que discorre por unha pista apta para coches, perdendo así parte do encanto.

O primeiro tramo vai desde Ponte Segade ata o Refuxio Salustio que se atopa a un quilómetro e medio de sair. Este tramo é moi fermoso e vai por un camiño á marxe esquerda do río ata chegar ao refuxio.

Unha vez chegamos ao Refuxio Salustio, cruzamos o río para continuar pola marxe dereita do mesmo e alonxándonos un pouco del. 

Este é o tramo menos fermoso xa que vai por unha pista durante un bó pedazo.

Polo camiño atopamos un muíño antigo bastante ben conservado e que aos nenos lle fixo moita ilusión entrar nel porque parecía unha casiña encantada. 

Unha vez chegamos a Fontecubelas o camiño faise máis estreito e fermoso acompañando ao río pola súa beira. 

Ao pouco tempo chegamos ao Refuxio de Cubelas e a súa magnífica e preciosa ponte.

Desde aquí o camiño transcorre pola marxe esquerda do río ata chegar á fervenza que nesta ocasión (como na anterior) levaba pouca auga por ser un verán bastante seco. 

Prometemos ir en inverno a vindeira ocasión para ver a caída de auga no seu máximo esplendor.

A ruta gustounos, pero parécenos moita máis agradable a ruta de Morgallón, tamén no río Sor.

Esta camiñata ten bastante máis afluencia de xente o que fai que perda parte do encanto. Seguramente un día de outono sexa máis fermosa.

A pesar dese punto negativo hai que sinalar que un paseo en plena natureza sempre, sempre é reconfortante para adultos e nenos, polo que nós seguiremos dando voltas!

RUTA DE MORGALLÓN, RÍO SOR.

A pasada fin de semana acercámonos ata o Concello de O Vicedo para facer a ruta de Morgallón, pola ribeira do río Sor.

O punto de partida da ruta está marcado despois de pasar a aldea de Morgallón, onde hai unha explanada para poder aparcar os coches.

Desde alí débese facer unha baixada por unha estrada local ata cruzar unha ponte sobre o río e chegar a Monte da Insúa, onde realmente comeza a parte fermosa e a propia ruta.

Trátase dun percorrido río arriba duns 5 quilómetros que te leva ata a presa de Ponte Ulló. 

O sendeiro está en perfectas condicións e non ten dificultade ningunha para adultos e nenos.

Asombrounos a gran cantidade de pequenos anfibios que nos acompañaron durante todo o camiño. Os dous primeiros fixéronnos moita gracia, pero despois pasaron a ser un acompañante máis da ruta. 

Durante o camiño pódense observar bastantes eucaliptos, pero tamén algún carballo e piñeiro.

Bastante avanzado o camiño chegamos a unha pequena presa e despois atoparemos unha telesilla que servía para cruzar o río pero na que actualmente non se pode montar (pena polos nenos que están empeñados en escribir ao Concello para que a poña en funcionamento). 

Unha vez pasamos a telesilla, o río chega a un gran remanso no que practicamente nin se escoita o ruído da auga. 

Finalmente e despois duns 5 quilómetros chegamos ao entorno de Ponte Ulló, onde atopamos unha presa, un refuxio e unha área de descanso con parrillas onde repoñer enerxías.

Desde este lugar hai dúas opcións, a primeira delas é regresar polo mesmo camiño e a segunda é continuar pola estrada asfaltada ata chegar de novo ao punto de partida. 

Nós decidimos regresar polo que consideramos a parte fermosa da ruta e retroceder o camiñado.

Pareceunos unha ruta sinxela e moi bonita para facer en familia. 

Como punto positivo tamén debemos comentar que era domingo, mes de xullo e non atopamos a máis de 4 persoas, polo que é un excelente lugar para alonxarse  da xente nestes tempos de coronavirus!

Nós seguiremos dando voltas en familia!